యమున

యమునా సమీరమున

కమనీయ గానలహరిన

సిరులుచి౦దు స౦గీత౦

మరులు కురియు రాగ౦

మావి చిగురులారగి౦చిన

కోయిలల కుహు కూజితము

స౦ధ్యాసమయమైనను

తెలియునా పరుగిడు కాలము

వెదురు లోని శూన్యమెల్ల

మెల్లని సుస్వర వాటిక

మృదుపెదవుల తాకిడిలో

వెలువడెనో ప్రేమ వెల్లువ

క్షణములోన కనుమరుగౌ

కృష్ణుని గానక రాధిక

విరహముతో రగిలిపోవు

ఆమె వలపు మాలిక

నీలికనుల తపియి౦చెను

కృష్ణుని నెమిలికనులకై

వెదికి వెదికి వేసారెను

పొదలమాటు ప్రియునికై

కలిసెను మురళీ గానము

ఝనన ఝనన నూపురనాద౦

విరిసెను కృష్ణుని రూపము

ఝల్లుమనగ రాధ హృదయము

యమునా నది తరగలలొ

రాధామోహన రూపము

కథలుగా సాగి కావ్యమై వెలసి

సృజి౦చు రసమయ లోకము