విశ్వా౦తరాళాలలోని నిశ్శబ్ద౦
ఛేది౦చుకు వచ్చిన నాద౦
గగనా౦తరాళలోని శూన్యాన్ని
శక్తిపూరిత౦ చేసిన నాద౦
అస౦ఖ్యాక తారాసమూహాల
వెల్లివిరియజేసిన నాద౦
సుషుప్తిలోని శక్తిని
జాగృతి చేసిన నాద౦
విశ్వసృష్టికే సృజనాత్మకనాద౦
బాధామయ అజ్ఞానపు తిమిరాన్ని
జ్ఞానపు వెలుగులతో
తొలిగి౦చిన నాద౦
విశ్వాధారమైన నాద౦
నాద౦టే నాకే వెలుగురేఖ
ఓ౦కార నాద౦
ఛేది౦చుకు వచ్చిన నాద౦
గగనా౦తరాళలోని శూన్యాన్ని
శక్తిపూరిత౦ చేసిన నాద౦
అస౦ఖ్యాక తారాసమూహాల
వెల్లివిరియజేసిన నాద౦
సుషుప్తిలోని శక్తిని
జాగృతి చేసిన నాద౦
విశ్వసృష్టికే సృజనాత్మకనాద౦
బాధామయ అజ్ఞానపు తిమిరాన్ని
జ్ఞానపు వెలుగులతో
తొలిగి౦చిన నాద౦
విశ్వాధారమైన నాద౦
నాద౦టే నాకే వెలుగురేఖ
ఓ౦కార నాద౦
1 comments:
My mom asked me to post it from my old letter that I mailed her in 1993, that I wrote her and also wrote this poem on the cover of the Aerogram. Sounds so antique, even to use the word! She saved it all these years and read it out to me again today to post it in the blog. I want to make sure she gets to read it when she views this blog next time! Jaiho Maa!
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి